Avris

Eksperymentalny inkluzywny słownik sprawdzania pisowni języka polskiego

Wygląda na to, że konserwatywne snowflejki mają kolejny powód do strachu. Tym razem idzie o jedną z najokropniejszych obelg, jaką można kogoś nazwać:

…

“osoba”.

Tak, kurwa, “osoba”. Obrażają się o “osobę” ‍

CW: homophobic slurs mentioned

Polszczyzna, jak każdy żywy język, nieustannie się zmienia i ewoluuje.

W kwestii inkluywności płciowej obserwujemy na przykład trend powrotu do używania feminatywów. I choć jest to świetne dla reprezentacji kobiet w przestrzeni publicznej, to do neutralnej płciowo polszczyzny jeszcze daleka droga.

Osobom niebinarnym ciężko jest się odnaleźć w binarnym do bólu języku polskim.

Jakby ktoś miał problem z deklinacją #hashtag​ów i @mentions​ów, albo tym, że Twitter traktuje skrót „m.in.” jako link, polecam wklejenie znaku “ Zero Width Space”

Podchodzi do mnie starszy koleś w różowej sukieneczce i podaje mi do zmacania kawałek szmatki z garderoby trupa. Wierzy bowiem, że ten amulet oraz wymamrotane pod nosem zaklęcie sprawią, że dobre mzimu będzie mnie bardziej lubiło.

Ta sytuacja miała miejsce naprawdę, lecz większość świadków zapewne opisałaby to inaczej: katolicki arcybiskup usiłował mi pobłogosławić za pomocą relikwii drugiego stopnia św. Jana Pawła II.

The idea is to create a simple (in terms of complexity, not ease of use) programming language, that will have quite a concise syntax, that will play with the power of Unicode and most importantly – will be fun to create ;)

Któż z nas nigdy nie narzekał, jaka to ortografia jest trudna i niepotrzebna? W 1921 roku futuryści postanowili coś z nią zrobić i stworzyli coś, co uznali za pisownię jedyńe słuszną, uzasadńoną i wygodną. Czemu ich propozycja przeszła bez większego echa? Cóż, zobaczcie jak ortografja fonetyczna działa w praktyce.

Na stronie znajduje się generator tekstu w futurystycznej ortografii, pełny tekst Mańifestu w sprawie ortografji fonetycznej oraz parę argumentów przeciw niej.

W skrawku czasoprzestrzeni wybitnie od nas odległym była sobie planeta Onva. Była? Jest? Będzie? No, dajmy na to, że jest. Czas i tak nie gra tu większej roli.

Daaawno temu napisałem tu artykuł “Mitologia chrześcijańska”, w którym próbowałem udowodnić, że nazywanie doktryn judeochrześcijańskich mitologią wcale nie jest kłamliwe, a wręcz pożądane, jeśli chcemy nazywać rzeczy po imieniu.

Dziś chciałbym spojrzeć na kilka innych nacechowanych pejoratywnie słów. Na rzeczy, którym Kościół stanowczo się przeciwstawia, lecz te same rzeczy pod zmienioną nazwą – popiera i propaguje.