Avris

15 września ulicami mojego rodzinnego Szczecina przejdzie pierwszy w historii Marsz Równości. Trzymam kciuki za Lambdę, by wreszcie się to udało!

Tymczasem “środowisko patriotyczne i kombatanckie” śle do prezydenta Krzystka list, który jest tak absurdalny, że aż nie wiem, czy się z niego śmiać, czy położyć się i czekać na śmierć z zażenowania.

I’m sick and tired of biggots treating me hatefully because of my sexual orientation.

Especially, if they are catholic. Why? Because they have even less of a moral highground than the other biggots. Here’s the logic:

– Morning! How was your weekend?
– Morning! Well, we went do Poland to visit my boyfriend’s family and we...
– Oh, so you have a boyfriend? That’s ok. You know, I have gay friends.
– Erm... OK... So what? I have gay friends too. And straight friends... What’s your point?

At first I didn’t really think about it. It was yet another thing that my parents taught me and I just accepted. Boys and girls need to have separate toilets and locker rooms, so that the boys wouldn’t do nasty things to the girls. Simple.

But one day a cleaning lady came in to the boys’ locker room. And one day a female teacher come in. How come? Why can they see half-naked boys, while our female classmates cannot? That got me thinking and trying to find any sense in that.

Being gay is not easy. Depending on where you live, it might mean different things to you. Best case scenario – some minor inconveniences. Worst case – even danger of death. LGBTQ youth has a higher suicide rate than their straight & cis friends, they fear getting disowned by their families, thrown out of their homes, in some countries being sentenced to prison or lashes... We don’t have equal rights, we can’t always show affection in public. Being gay can be scary, lonely and awful.

But there is also a good side to that. The side of being gay that I really really love!

Księdza Pawlukiewicza bardzo lubię, choć prawie nigdy się z nim nie zgadzałem. Gdy katecheta w szkole wstydzi się gadać z uczniami o seksie, wtedy włącza im płytę z kazaniami Pawlukiewicza. On opowiada o sprawach seksu bez ogródek, ubierając je w ciekawe analogie, ozdabiając zabawnymi anegdotkami. Wydaje się być bardzo sympatyczny, otwarty i nowoczesny. Wydaje się mówić z sensem.

Wydaje się.

Masakra w Orlando jest przygnębiająca i przerażająca. Ale jednocześnie była tak bardzo do przewidzenia...

Głośno się zrobiło ostatnio o projekcie konstytucji według PiS, więc wreszcie się spiąłem i zabrałem za przejrzenie jego treści. Tak tylko poglądowo, bez dogłębych analiz (bo ani czasu, ani ochoty, ani przede wszystkim kwalifikacji do tego nie posiadam). I parę kwiatków udało mi się tam wypatrzeć.