Avris Blog» Technology
I used to run a couple of Facebook fanpages. One of them was shut down three times, apparently for being homophobic. It was quite the opposite, actually. The name could be confusing, because it was a word play on the Polish word for “faggot” and a name of a Polish gossip portal. But the content was specifically anti-homophobic! It was a rainbow meme aggregator, basically a gay version of 9gag.
But the thing is, I can only assume why did people report my fanpage and why did moderators remove it. Did someone just assume it’s homophobic without actually checking it out? Or quite the opposite: did someone consider homosexuality an abomination and just reported everything that’s even remotely gay? I’ll never know. The only thing Facebook bothered to tell me is that “I’ve abused the Community Standards”. I’ve read them thoroughly and there was no abuse of them from my side.
(~3 min read)
Finally. I got to work and rewrote the code of my sweet blog. Brand new design, new framework, Micrus, better support for language versions, a couple of new features in the admin panel, ditching custom comments for the awesomeness of Disqus, ditching TinyMCE for the beauty and simplicity of Markdown. It was a lot of work, but it was definitely worth it!
Hope you like it! :)
Wreszcie. Wziąłem się do roboty i przepisałem od zera kod mojego blogaska. Zupełnie nowy design, nowy framework, Micrus, lepsze wsparcie dla wersji językowych, parę nowych ficzerów w panelu administracyjnym, rzucenie własnego systemu komentarzy na rzecz zajebistości Disqusa, rzucenie TinyMCE dla piękna i prostoty Markdownu. Zajęło to sporo pracy, ale zdecydowanie było warto!
Mam nadzieję, że się spodoba! :)
I stumbled upon a company that rewards their developers for the number of committed lines of code, and generally for the number of commits. What an utterly idiotic idea!
Spotify is so much better than Google Play Music! Whether it’s in the field of cool features (like using your smartphone to control the music on your computer) or just basic user experience (like ability to filter songs inside a playlist) – Spotify wins by far!
(~2 min read)
Let’s encrypt jest projektem dążącym do maksymalizacji dostępności do certyfikatów SSL – i chyba najlepszą rzeczą, jaka mnie ostatnio spotkała.
(~2 min read)
Proste zadanie: umieścić na stronie przycisk, który przekieruje nas do usuwania jakiegoś obiektu z bazy, ale zanim to zrobi, spyta, czy na pewno tego chcemy.
Standardowa część interfejsu, możliwa do zrealizowania w webie na wiele różnych sposobów. Najprostszym z nich jest zwykłe okienko confirm().
W wersji najbardziej prymitywnej wykonanie zadania wygląda mniej więcej tak:
(~5 min read)
W pewnym projekcie operuję poprzez API na liście wydań produktu: zamykam wydania, których czas już minął, i tworzę nowe na osiem tygodni naprzód. Moimi punktami odniesienia w czasie są:
(~2 min read)
Tworząc kiedyś stronę internetową, trzeba było się nieźle napracować, by na każdym komputerze wyglądała mniej więcej tak samo. Każda przeglądarka interpretowała sobie kod po swojemu. Teraz jednak, gdy wszystkie nowe wersje popularnych przeglądarek trzymają się standardów (a nawet mój ulubiony były klient, Santander, przerzucił się z dinozaurów na aktualne wydania), no a zdecydowaną większość pozostałych jeszcze różnic między przeglądarkami można zniwelować używając normalize.css oraz jQuery, mogę z całą stanowczością uznać przenośność za największą zaletę technologii webowych. Piszesz kod raz, a działa wszędzie.
(~5 min read)
Może nie napiszę tu nic ciekawego, ale po prostu muszę się pochwalić :D Kupiłem sobie wirtualny serwer prywatny. Czyściutki Linux na nim, do zainstalowania i skonfigurowania wszystko: Apache, PHP, MySQL, SFTP, domeny, maile i cała masa innych pierdół. W wielu z nich grzebałem pierwszy raz w życiu. Ale chyba dogrzebałem się do wszystkiego co trzeba, bo wygląda na śmigające ślicznie.
Wreszcie mogę deployować po ludzku, z gitem i composerem, pisać w nowszej wersji PHP, skonfigurować sobie, co mi się tylko żywnie podoba, nie robić ręcznie eksportów rozkładu na Busa, któremu nie starczało pamięci na współdzielonym hostingu... Miodzio! :3
Książka Roberta C. Martina “Czysty kod” bije rekordy sprzedaży wśród pozycji dotyczących szeroko pojętej informatyki. Wstyd więc żebym jej nie przeczytał, no nie? I zdecydowanie polecam ją każdemu programiście, który chciałby być jak najlepszy w tym, co robi.
Chciałbym tutaj pokazać na konkretnym fragmencie kodu, jak wiele może zmienić stosowanie się do zasad przedstawionych przez Martina. Na przykładzie autoloadera.
(~6 min read)